Jihadisten

Deel I:
De Verheerlijking van Martelaren in de Islam

“De martelaar zal trouwen met
72 vrouwen van het Paradijs.”

Dit is het eerste deel van de serie “Jihadisten” waarin we gaan kijken wat hen beweegt en hoe de Islam voorziet in hun theologische grondslag. We zullen aantonen dat Jihadisten niet altijd de Soenitische Islam volgen maar vaak ook wel. In dit deel gaan we de Jihad-motivatie ontleden van moslims die later in hun leven begonnen met praktiseren. Vervolgens zullen we de verheven positie van de Islamitische martelaar in de geschriften bekijken. Wanneer ben je bijvoorbeeld een martelaar? En bestaat er enige grondslag voor de claim van dat martelaren een verheven status genieten bij Allah?

Een on-islamitische levensstijl

Internationale media hebben vaak een standaard uitleg om terroristen zo on-islamitisch mogelijk te doen lijken. Ja, het zijn wel mannen uit een moslimgezin, maar hun levensstijl liet toch wel erg on-islamitische dingen zien. Derhalve stelt men dat hun terreurdaden nooit Islamitisch kunnen zijn. Het waren immers rokkenjagers, mensen die nooit naar de moskee gingen en verstek lieten gaan tijdens de Ramadan. Voorbeelden van dergelijke nieuwsberichten treft u hier, hier en hier.

Dit is echter te kort door de bocht. Sterker nog: juist hun lakse levensstijl kan hen later gemakkelijk drijven tot de martelaarsdood, omdat deze manier van sterven de gang naar het Paradijs garandeert terwijl die voor de gewone moslim zo onzeker is. Want als ze al naar het Paradijs mogen, moeten ze eerst langs de hel om te boeten voor hun zonden, aldus de Koran en Sunnah.

Een redactioneel onderzoek naar het verleden van een Islamitische martelaar zal steevast uitkomen op het beeld van een Jihadist die het vroeger niet zo nauw nam met het geloof. Dat gold ook voor Mohammed Merah, die jaren geleden om zich heen schoot in Toulouse en de leider van Sharia4Belgium. Hoewel hun voormalige bestaan als “slecht praktiserende gelovige” niets zegt over de legitimiteit van hun latere daden als vrome moslims, gebruiken media en moslimapologeten deze informatie graag om het u te laten geloven dat de terroristen niets begrepen van de Islam en stuk voor stuk last kregen van acute kortsluiting in de bovenkamer.

Maar als dat zo is, waar zijn dan al die losgeslagen barbaren onder de joden, christenen, boeddhisten en hindoes? Waar verschuilen zij zich met hun legers en terreurcellen? Enig kritisch denken brengt ons tot de conclusie dat veel media de plank hier misslaan. Hun verklaringen voor terreur worden bij voorbaat buiten de Islam gezocht, terwijl men lijkt open te staan voor alle mogelijkheden behalve wat de terroristen zelf verklaren in video na video na video. Daarom zullen wij verklaringen gaan zoeken op de meest logische plaats: de Islamitische bronnen zelf.

De martelaar

De Mujahid (Jihadist : مجاهد‎‎) die sterft op het slagveld noem je een Shahid  (martelaar : شهيد ‎‎) en deze zal direct het Paradijs betreden. Dit is geen modern verzinsel van terroristen maar een doctrine die zijn wortels heeft in de primaire bronnen van de Islam. De rest van de moslims mogen niet speculeren over hun eigen redding en kennen derhalve die garantie van het Paradijs niet. De ‘gewone’ moslims die de hemel mogen betreden, weten dit pas na hun dood zeker. Ook moeten ze eerst langs de hel om te worden gepijnigd met vuur vanwege hun zonden op aarde, zoals de Koran leert in Soera 19:68-72. Zie ook Sahih Bukhari, boek 12, hadith 770

Hierbij valt wel op te merken dat er verschillende hadiths zijn waarin Muhammad aangeeft dat je ook een martelaar bent als je sterft door een plaag, verdrinkt of omkomt tijdens het instorten van een gebouw. Wat dat laatste betreft hebben de jihadisten van 9/11 kennelijk op twee paarden gewed. Deze alternatieven zijn echter geen optie voor de moslim die zijn eigen redding wil bewerkstelligen. Je kunt er niet voor kiezen om te sterven door een plaag, verdrinking of een instortend gebouw zonder dat het zelfmoord is en dat is verboden.

De laat praktiserende moslim, die de bronnen begint te bestuderen, zal derhalve snel begrijpen dat zijn enige garantie voor (een vrije doorgang naar) het Paradijs moet worden gezocht in de martelaarsdood. Want de tussenstand van de wedstrijd tussen zijn goede- en slechte daden is niet bekend terwijl dit in de Islam bepaalt hoe lang de gelovige moslim moet doorbrengen in nabijheid van de hel. Tevens kent hij zijn eigen sterfdag niet. Al met al geeft dit een hoop onzekerheid. Zal hij de tijd krijgen om voldoende goede daden te verrichten zodat Allah zijn verplichte wandel over de Siraat (brug die Allah over de hel zal spannen) kort maakt?

Als je in die twijfel leeft en vervolgens uit de primaire bronnen van jouw religie opmaakt dat alleen martelaren direct naar het Paradijs mogen zonder te hoeven boeten voor hun zonden, is de keuze snel gemaakt: sterven op de weg van Allah is de enige garantie.

Maar het Westen vervolgt haar moslimpopulatie niet, laat staan dat zij hen doodt en daarmee tot martelaar maakt. Dus hoe zorg je dat de vijanden van Allah jou doden? Door te zijn zoals de Koran martelaren beschrijft in Soera 9 vers 111: “…zij doden en worden gedood…”  zoals de Jihadisten in Europa zijn gedood nadat zij begonnen te doden.

Bijbels Contrast
De Bijbel leert ons dat Jezus alle straf voor onze zonden op Zich nam. Dit is de ultieme daad van liefde! Jezus zou voor niets gestorven zijn als de gelovigen eerst moeten worden gestraft voor hun zonden voordat ze de hemel mogen betreden. Dit betekent uiteraard niet dat christenen er maar op los mogen zondigen. Je oprechte berouw en de wil om het goede pad terug te vinden zijn hierbij cruciaal en dat komt wederom voort uit het geloof in God. Wanneer je volhardt in zonde en geen berouw hebt, is dit op den duur een teken van ongeloof. Maar je oprechte geloof brengt je in de hemel, zonder dat je langs het vuur moet. Want dat zou het Offer van Jezus onnodig maken. Wel is het zo dat o.a. Rooms-katholieke christenen geloven in een vagevuur waarin men gezuiverd wordt van de zonden op aarde, voordat de hemel mag worden binnengegaan. Hoewel dit onze stroming niet is, willen we ter verdediging van hen verduidelijken dat er binnen de Rooms-katholieke stroming geen manier is om het vagevuur te omzeilen, zoals de martelaar dit voor zichzelf kan ‘regelen’ in de Islam. Om die reden worden Rooms-katholieken dan ook niet vanuit de Schrift geïnspireerd om terreurdaden te plegen voor een snelle weg naar de hemel.

Onzekerheid over je redding

Om te kijken waarom die redding zo onzeker is nemen we een kijkje in de meest betrouwbare bronnen volgens de Soenitische stroming van de Islam. Dit is de stroming die 87 tot 90% van alle moslims aanhangt. Ook terreurgroepen als IS, Al Shabab, Boko Haram en Al Nusra noemen zichzelf Soennieten.

Sheikh Ibn Kathir is misschien wel de meest beroemde Korancommentator aller tijden binnen de mainstream Soenitische Islam. Hij vertelt in zijn Tafsir (exegese) aangaande Soera 48 vers 2 dat de mensen aan de profeet van de Islam vroegen of zij ook de hemel zullen bereiken, nu Muhammad zelf middels dit vers van Allah hoorde dat hij gered is. Daarop zou Allah een nieuw vers hebben geopenbaard:

“Zodat Hij de gelovige mannen en vrouwen in tuinen moge toelaten waar doorheen rivieren vloeien om daarin te vertoeven, en hun fouten van hen moge wegnemen; dat is in de ogen van Allah de grootste zegepraal.” – De Koran, Soera Al-Fat’h (48) vers 5

In het vers staat dat de gelovigen naar het Paradijs gaan. Dit geeft echter niets prijs over de specifieke mensen die Muhammad bevroegen aangaande hun eigen lot. Dat de gelovigen naar het Paradijs gaan is in feite een open deur intrappen en bevestigt het idee dat je niet kunt weten of je gered bent. Ibn Kathir geeft dit zelf ook expliciet aan.

Hij verwijst hiervoor naar een hadith waarin staat dat een zeer vrome moslim zojuist was gestorven. Muhammad corrigeerde een vrouw die beweerde te weten dat deze man “zeker Allah’s gunst zou ontvangen.” Hij zei: “hoe weet je dat?” De vrouw vroeg hem wie daar dan wel zeker van is, als het omtrent deze vrome man onzeker blijft. Daarop antwoordde Muhammad dat hij niet weet wat Allah met hem zelf zal doen (laat staan met de zojuist overleden man).

Ibn Kathir vertelt vervolgens dat er een variatie bestaat van deze hadith waarin Muhammad zegt niet te weten wat Allah zal doen met de overledene. Volgens Ibn Kathir valt uit de twee overleveringen op te maken dat moslims niet moeten speculeren over hun eigen redding of die van anderen. De eerste moslims werden immers door hun profeet geadviseerd hier niet zomaar van uit te gaan.

Op zichzelf is dit niet zo’n probleem. Voorzichtigheid omtrent kennis van de wil van God is een goede zaak voor iedere gelovige. Maar het probleem komt om de hoek kijken bij het feit dat de Islam een alternatieve route naar het Paradijs biedt, die aan alle onzekerheid een einde maakt. Een nogal bloederig einde waarvan de moslim opeens wel kan weten dat het hem of anderen de gunst van Allah brengt.

Bijbels Contrast
Hoewel je als Christen ook niet kunt speculeren over wie de hemel zal betreden – omdat alleen God weet wat er in de harten van andere mensen omgaat – kun je van jezelf weten of je aan de eis voldoet die de Bijbel duidelijk heeft gesteld: “Geloof in de Zoon die God de Vader gaf, omwille van zijn liefde voor de wereld, en je zult het eeuwige leven hebben” (Johannes 3:16, Handelingen 16:30).

Een moslim kan hierop antwoorden dat hij zichzelf evengoed kan toetsen naar de criteria van geloof die de Koran stelt. Maar hoe kan het dat zelfs Muhammad het niet aandurfde om over zijn eigen redding te speculeren totdat Allah dit expliciet zei in Soera 48 vers 2? Daarnaast is het belangrijk te beseffen dat het verschil tussen beide religies is gelegen in het feit dat er geen alternatieve weg voor christenen bestaat om zeker te zijn van het Paradijs. Jezus Christus is de enige weg  naar de Vader (Johannes 14:6). De gedachte dat christenen, net als moslims, even een martelaarsdood kunnen ‘regelen’, zou betekenen dat we door één daad gered kunnen zijn. En dat is ook nog een gruweldaad, gelet op de islamitische definitie van een martelaar die niet alleen gedood wordt maar eerst zelf anderen doodt.

De Islamitische martelaar gaat wél rechtstreeks naar het Paradijs

We herhalen kort wat we tot nu toe hebben besproken:

1. Moslims mogen niet speculeren over hun eigen redding of die van anderen.
2. Daardoor kan het twijfelachtig worden of je voldoende gelooft om de hemel te bereiken.
3. Indien je het Paradijs wel mag betreden, moet je eerst langs de Siraat brug om in het hellevuur te boeten voor je zonden.
4. De martelaren hoeven dit echter niet, als enige groep moslims.
5. Daardoor wordt het alternatief van de martelaarsdood erg aanlokkelijk, juist voor moslims die pas later begonnen met praktiseren. Want niet alleen ben je zeker van je redding, de opgebouwde straf voor je zonden blijven je eveneens bespaard.

Na het lezen van al die onzekerheid voor de gewone moslim, spreken de bronnen wel van harde garanties wanneer het aankomt op een bepaalde categorie moslims: de martelaren (شُهَدَاء : Suhada) oftewel, Jihadisten die sterven tijdens de strijd.

Laten we jihadisten eerst voorzien van een definitie. Dit hoeven namelijk helemaal geen weerloze slachtoffers te zijn. Volgens de Koran is het een groep moslims die doodt en gedood wordt:

“Allah heeft van de gelovigen hun eigen persoon en hun bezittingen gekocht zodat de tuin voor hen is, zij vechten (yuqātilūna) op Allah’s weg, waarbij zij doden en worden gedood. Het is een belofte waartoe Hij in waarheid verplicht is in de Taura, de Indjiel en de Koran. En wie komt zijn verbond getrouwer na dan Allah? Verblijdt jullie dus over de koop die jullie gesloten hebben. Dat is de geweldige triomf!” – De Koran, Soera Taubah (9) ayah 111.

Het vers spreekt over vechten waarbij je anderen doodt en/of gedood wordt. Dat is uiteraard een verwijzing naar de fysieke strijd tegen de vijanden van Allah: de gewapende Jihad. Dit is geen aanname van Deo Volente NL. Geleerden, zoals bijvoorbeeld Ibn Kathir, maken dit glashelder in hun exegese.

Zo noemt hij de Jihad in zijn exegese van het zojuist genoemde Koranvers en verwijst naar een leerstelling van Muhammad die de martelaar verheft tot een superieure moslim die het Paradijs direct zal betreden, zonder te hoeven boeten voor zijn zonden, zoals anderen. Hij gebruikt hiervoor een hadith die in vele varianten is overgeleverd in de meest betrouwbare collecties:

“Overgeleverd door Abu Huraira:

Ik hoorde Allah’s Apostel (Vrede zij met hem) zeggen: ‘Het voorbeeld van een Mujahid op Allah’s weg – en Allah weet beter wie waarlijk strijdt op Zijn Weg – is als een persoon die onophoudelijk bidt en vast. Allah garandeert dat Hij de Mujahid op Zijn Weg in het Paradijs zal brengen als hij wordt gedood, en anders zal Hij hem veilig thuisbrengen met beloningen en oorlogsbuit.” – Sahih Bukhari, boek van Jihad (52), hadith 46  (zie ook: Sahih Bukhari, boek 2 hadith 35)

De Koran vertelt moslims ook dat de martelaren niet doodgaan maar gewoon doorleven in het Paradijs:

“En denk niet over degenen die op de Weg van Allah gedood zijn, als doden. Nee! Zij zijn levend dichtbij hun Heer. Zij krijgen voorzieningen.” – De Koran, Soera 3 vers 169

In de hadith collectie Sahih Muslim, boek 20, hadith 4651 vinden we de uitleg van Muhammad aangaande bovenstaand vers, waarbij hij vertelt dat martelaren op dit moment al bij Allah zijn en met hem communiceren.

Het is duidelijk dat de Mujahid (Jihadstrijder) op het pad van Allah zich in een win-win positie bevindt. Dit gevoel van zekerheid kan verklaren waarom huidige terroristen zich zo zelfverzekerd gedragen vanuit de veronderstelling dat zij zo’n Mujahid zijn. Want als ze doden zonder te worden gedood, zullen ze volgens hun profeet veilig thuiskomen met de oorlogsbuit, die voor leden van een Islamitisch Kalifaat altijd al deels bestond uit seksslavinnen. En als ze sterven tijdens die strijd, zijn ze gegarandeerd van het Paradijs met daarin de maagden (houri’s) waarmee eveneens seks zal worden genoten. Natuurlijk zijn dit doorzichtige fabeltjes van een valse profeet uit de zevende eeuw, die zich een leger zonder angst wenste, maar als je het daadwerkelijk gelooft, kom je al snel op een levenshouding die al zo vaak trots wordt uitgedragen door organisaties als de Moslimbroederschap en Hamas: “Wij houden meer van de dood dan jullie van het leven.” U begrijpt nu misschien waarom dat zo is.

Bijbels Contrast
Als christen bent u bekend met een ander begrip van de martelaar: Stefanus werd gestenigd (Handelingen 7:54-58) en alle apostelen behalve Johannes werden gedood vanwege hun geloof. Christenen noemen de martelaren mensen die liever sterven dan dat zij hun geloof afzweren voor hun onderdrukkers. Moslims daarentegen mogen hun belofte aan Allah verloochenen met een leugen om bestwil, zodat dergelijke onderdrukkers worden misleid middels Taqiyya. 

Verdere verheerlijking van het martelaarschap

De hadith literatuur refereert nog veel vaker naar de heiligheid van martelaren. In de volgende twee hadiths wordt een aantal zaken genoemd:

1. De vaak in twijfel getrokken claim dat martelaren 72 maagden zullen krijgen is wel degelijk terug te vinden in de primaire bronnen en komt dus niet uit de duim van Jihadisten.
2. De martelaar krijgt zijn plek in het Paradijs te zien.
3. De martelingen in het hiernamaals blijven hem bespaard bespaard.
4. Muhammad zegt letterlijk dat de martelaar een superieure positie heeft boven andere moslims.
5. Slechts één enkele daad van Jihad is al beter dan de hele wereld en alles daarin. Veel beloning voor weinig werk.

“Overgeleverd door Al-Miqdam bin Ma’diykarib:

Dat de Boodschapper van Allah (vrede zij met hem) zei: “Er zijn zes dingen bij Allah voor de martelaar. Hij is vergeven bij het eerst bloed dat vloeit, hem wordt zijn plek in het Paradijs getoond, hij wordt gered van de straf in het graf, beschermd tegen de grootste terreur, de kroon van waardigheid wordt op zijn hoofd geplaatst – waarvan de stenen beter zijn dan heel de wereld en alles erin – hij wordt getrouwd met tweeënzeventig echtgenoten van de Al-Huril-‘Ayn van het Paradijs en hij mag voor zeventig van zijn familieleden garant staan.” – Jami’ at Tirmidhi, boek 20, hadith 1663

En:

“Overgeleverd door Anas bin Malik:

De Profeet zei: ‘Niemand die sterft en het goede krijgt van Allah (in het Hiernamaals) zal terug willen komen naar deze wereld, zelfs al zou hem de hele wereld gegeven worden en alles daarin, behalve de martelaar die, bij het zien van de superioriteit van het martelaarschap, terug zal willen komen naar de wereld en weer zal willen sterven (op Allah’s Weg).” Overgeleverd door Anas: De Profeet zei: ‘Een enkel streven (om te vechten) op de Weg van Allah in de middag of in de voormiddag is beter dan de hele wereld en alles daarin. Een plek in het Paradijs zo klein als de boog of zweep van één van jullie is beter dan de hele wereld en alles daarin. En als een houri van het Paradijs zo verschijnen aan de mensen van deze wereld, dan zou zij de ruimte tussen Hemel en Aarde vullen met licht en een heerlijke geur en haar hoofddoek is beter dan de wereld en alles daarin.” – Sahih Bukhari, boek 52, hadith 53

Bij het lezen van deze Soenitische bronnen lijkt het niet meer zo verwonderlijk dat een jongeman, na een korte periode van Islamstudie, met de juiste dosis impulsiviteit en onzekerheid omtrent zijn redding, besluit met een vrachtwagen op een menigte in te rijden. Zeker wanneer hij ziet dat steeds meer van zijn tijdgenoten hem voorgingen.

In de overlevering hieronder laat Muhammad zien dat je als moslim moet houden van het martelaarschap. Zo erg zelfs dat je daarna eigenlijk wel zou willen terugkomen om het allemaal nog een keer te doen, en nog een keer…:

“Overgeleverd door Abu Huraira:

De Profeet zei: [..]‘Bij Hem in Wiens Handen mijn leven is! Ik zou ontzettend graag de martelaarsdood sterven op Allah’s weg en dan worden opgewekt en dan de martelaarsdood sterven en dan worden opgewekt en dan de martelaarsdood sterven en dan worden opgewekt en dan de martelaarsdood sterven.” – Sahih Bukhari, boek van Jihad (52), hadith 54

In de volgende hadith geeft Muhammad hoogst persoonlijk aan dat het strijden op het pad van Allah beter is dan de hele wereld bij elkaar:

“Overgeleverd door Sahl bin Sad:

De Profeet zei: ‘Slechts een enkel streven op Allah’s Weg in de middag en de voormiddag is beter dan de hele wereld en alles daarin.” – Sahih Bukhari, boek van Jihad (52), hadith 52

En tot slot laat de overlevering hieronder nog eens zien dat Muhammad letterlijk de hoogste graad geeft aan de martelaar. Zelfs boven de moslim die zichzelf isoleert van de wereld om de vijf zuilen van de Islam na te leven en dus nog veel verder boven de moslims die we dagelijks tegenkomen:

“De Boodschapper van Allah zei: Zal ik je vertellen wie de hoogste graad heeft onder de mensen? Een man die de riemen van zijn paard neemt om Jihad op de weg van Allah te gaan doen. Zal ik je vertellen wie de hoogste graad onder de mensen heeft na hem? Een man die alleen woont met een paar schapen, het gebed doet, de zakat betaalt en Allah aanbidt zonder iets anders met naast hem te associëren.” – Maliks Muwatta, boek 21 (Jihad) hadith 4

U zult begrijpen dat een oprechte student van de Islam al snel niet meer om de verheven status van de martelaar heen kan. De bronnen stellen zo duidelijk dat de martelaar, ongeacht zijn voormalige (losbandige) leven, direct het gewilde Paradijs mag betreden, dat de verlokking om ongelovigen te gaan doden voor sommigen moeilijk te onderdrukken zal zijn. Deze wereld is toch maar kommer en kwel dus hoe sneller het Paradijs dichterbij komt hoe beter, moeten veel Jihadisten gedacht hebben. En dat bereik je zoals de Koran en Soenna dit voorschrijven: door te doden en te worden gedood (Soera 9 vers 111).

Wie zegt dat terroristen dat pad van Allah bewandelen?

Laten we kort stilstaan bij een terechte vraag die sommige lezers op dit punt zullen hebben: wie zegt dat deze jongens strijden op het pad van Allah? Het kan toch dat ze strijden zonder Allah’s goedkeuring en dit zelf niet beseffen? En dan zijn het gewoon radicale gekken.

Los van de vraag of de aanhangers van IS doden en gedood worden in een strijd die Allah goedkeurt, is het helder dat zij hun inspiratie daartoe halen uit de woorden van Allah. Met het gebruikelijke antwoord van moslims, dat ze niet de juiste mensen doden, geven ze eigenlijk al toe hoe gevaarlijk de genoemde teksten zijn. Want misschien zijn deze terroristen inderdaad niet de mensen waarvan Allah wil dat ze op zijn weg strijden. Maar wie zijn dit dan wel? Dat ze er behoren te zijn, valt niet meer te ontkennen na al deze bewijzen. En kun je moslimterroristen kwalijk nemen dat zij deze strijders denken te zijn? Het probleem is natuurlijk met name dat er überhaupt zo’n absurde belofte wordt gegeven aan de martelaar. Als je weet dat je door één daad het Paradijs zult betreden, dan denk je toch niet lang na?

Wanneer je mensen gaat doden, zonder specifieke opdracht van God zelf die geldt binnen een gegeven context en een beperkt gebied benoemd – zoals in het Oude Testament – maar wel op basis van een Korantekst met een open einde dat spreekt over Allah’s weg, is dat natuurlijk vragen om anarchie. En anarchie is exact wat we hebben gezien in het Midden-Oosten, zowel recent als in de tijd van de eerste generatie moslims. Tegengestelde groepen denken dat zij de echte moslims zijn en proberen het probleem van de “nepmoslims” op te lossen zoals de Islam dat voorschrijft: met Jihad. Vervolgens slaat de Jihad over naar de strijd tegen niet-moslims in algemene zin, eveneens zoals de Islam dat voorschrijft.

De Amalekieten uit het Oude Testament lijken wat dat betreft sterk op IS. Zij werden volgens de Bijbel op Gods bevel vernietigd door de Israëlieten vanwege hun aanhoudende gruwelijkheden tegen Israël die generatie op generatie door bleef gaan. Saillant detail is dat de Amalekieten in de Sinaï woestijn leefden, waar IS nu ook de kop op steekt.

Ook moest de mensheid zelf al eens overnieuw beginnen vanwege haar opstapeling van zonden, ten tijde van de Zondvloed. In beide gevallen was het echter wel God zelf die de opdracht gaf voor die zuiveringen. Islamitische terroristen bepalen zelf of zo’n zuivering nodig is. En hun religie staat het toe. Er is geen theocratie in de echte betekenis van het woord. Er zijn algemene uitspraken te vinden in Koran en hadith die niet zijn op te vatten als alleen bestemd voor het vervolgen van dat volk of die afgodendienaren. Dit is een belangrijk verschil met de Bijbel. En hoewel de niet gelovige lezer misschien zal denken dat een God die dat opdraagt bij voorbaat dient te worden verworpen, kan de islamitische bezoeker hier logischerwijs niet in meegaan. Vanuit de aanname dat God bestaat en Almachtig is in Zijn zeggenschap en kennis, zullen zowel moslims- als christenen erkennen dat God het volste recht heeft om het leven dat hij gaf ook weer te nemen.

Het probleem van de Islam is helder: iedere groep moslims die de waarheid in pacht denkt te hebben, zal de genoemde Koranteksten kunnen gebruiken om een andersdenkend volk als vijand te beschouwen. En als dat eenmaal met menselijke subjectiviteit is vastgesteld, lijkt de enige logische gevolgtrekking dat deze mensen worden bevochten en gedood zoals de Koran dit voorschrijft. Vandaar dat moslims elkaar zo hardvochtig bestrijden vanaf het prille begin van de Islam. Immers: als iemand denkt voor Allah te strijden, zoals bijvoorbeeld soera 9:111 opdraagt, volgt daaruit voor de Jihadist dat het doden van de “strijders tegen Allah” behoort tot zijn plichten.

Bijbels Contrast
Het devies van Jezus Christus (de Vredevorst in Jesaja 9:5) staat daar haaks op. Hij drukte ons dit op het hart: “Heb uw vijanden lief en bidt voor wie u vervolgen, alleen dan zijn jullie werkelijk kinderen van uw Vader, die in de hemelen is; want Hij laat zijn zon opgaan over bozen en goeden en laat het regenen over rechtvaardigen en onrechtvaardigen.” Ook zei Jezus: “Gelukkig zijn de vredestichters, want zij zullen kinderen van God genoemd worden” (Mattheus 5:43-45, Mattheus 5:9).

Hoewel Jezus hier niet zegt dat oorlog nooit gerechtvaardigd kan zijn, pleit hij wel voor geduld en het zoeken naar vrede. Geweld wordt op geen enkele manier verheerlijkt of beloond met het Paradijs. Sterker nog, in Johannes 16 vers 2 zegt Jezus tegen Zijn discipelen dat er een tijd zal komen waarin de Joden de christenen zullen vermoorden en denken God daarmee een gunst te verlenen. Het verlengstuk van die profetie vinden we nog dagelijks terug in de christenvervolging binnen zoveel landen op deze wereld. Jezus’ woorden zijn hoe dan ook een duidelijke veroordeling van het absurde idee dat je God een plezier kunt doen met het doden van mensen.

In het volgende deel van de serie “Jihadisten” buigen we ons over de vraag of Jihad echt alleen uit zelfverdediging mag worden gepleegd. Ook gaan we kijken naar het verschil tussen de niet-Islamitische zelfmoordaanslag en het uitvoeren van een Jihad expeditie waarbij je vooraf weet dat je zult omkomen.

Gods Zegen voor een ieder die dit artikel leest.

Met dank aan de Heer,

die alle dingen mogelijk maakt

In Jezus Naam

Deo Volente NL