Onze visie omtrent Abortus

Hoe je het ook wendt ook keert, abortus is een gevoelig onderwerp. En wij vinden dat eigenlijk al zo veelzeggend. Want als de foetus niets meer was dan een nutteloze zak cellen of een onbruikbaar orgaan, zouden de emoties aan beide kanten van de discussie niet zo hoog oplopen.

De visie van Deo Volente NL is dat het ongeboren kind al vanaf de bevruchting bestaat. In de wetenschap bestaat hierover consensus. Maar om hier morele implicaties aan te verbinden, moeten we verder kijken dan wetenschappelijke feiten. Wat betekent het, dat een individueel menselijk leven dan al begint te groeien, op weg naar het verlossende moment van de bevalling?

We weten dat het hartje al na 3 weken kan kloppen. En de hersenen beginnen zich in een zeer vroeg stadium te ontwikkelen. Logisch, als je bedenkt hoe eindeloos complex deze zijn! Inmiddels is ook bewezen dat een foetus na 20 weken al hevige pijn kan ervaren. Heftig, als je bedenkt dat Nederland abortus toestaat tot 24 weken.

24 weken grens

Maar waarom kiest Nederland voor deze grens? De filosofie hierachter is dat de huidige medici op dit moment een te vroeggeboren foetus vanaf 24 weken in leven kunnen houden. Men vond het daarom onlogisch om abortus voorbij die week toe te staan. Want anders doodt men een kind dat al zelfstandig kon ademhalen. Maar dit betekent dat een kind wel mag worden gedood zolang het nog niet zelfstandig kan ademen. Wij vinden dit een vreemde conclusie. Een foetus van 24 weken is precies hetzelfde individu dat een paar weken eerder nog wel dood mocht. Dezelfde mens, met hetzelfde DNA, dezelfde karaktereigenschappen. Het enige dat het “mankeert” is het niet zelfstandig kunnen ademhalen, maar is dat een reden om het te mogen doden? Bovendien weten we dat het over een aantal dagen wel in staat zal zijn zelf te ademen. Willen we dan niet wachten? We zouden toch ook geen comapatiënt in laten slapen als we weten dat deze over 7 dagen weer volledig zal herstellen?

De logica van de Abortuswet lijkt ver te zoeken. Wat ons betreft blijft de onwrikbare filosofie overeind dat ontwikkeling, mate van afhankelijkheid, formaat en locatie (de verschillen tussen foetus en baby) nooit een vrijbrief kunnen zijn voor abortus.

Downsyndroom

We zien dezelfde vreemde logica bij het aborteren van kinderen met het syndroom van Down. Volgens veel politici moeten ouders een test kunnen doen die uitwijst of deze afwijking hun ongeboren kind heeft getroffen. Zo ja, dan moeten zij alle ruimte krijgen om het kind te aborteren. In principe is dit in lijn met de rest van het abortusbeleid. Immers, als mensen een ongeboren kind mogen aborteren omdat de vader het niet wenst, waarom dan niet vanwege een genetische afwijking?

Maar vraag jezelf eens af hoe je aankijkt tegen mensen die hun foetus aborteren omdat het een meisje is. Zou je dit een legitieme reden vinden? Als je het eens bent met de huidige Abortuswet, kun je daar eigenlijk geen kritiek op hebben. Men mag zelf weten waarom een abortus nodig is. Dat kan zijn omdat de carrière voorgaat, of omdat er naar de mening van de ouders te weinig financiële stabiliteit is, et cetera. Als dat prima is, dan mag je ook aandragen dat je liever geen meisje wilt.

Toch kunnen de meeste Nederlanders zich die mening niet voorstellen. Maar in landen als China en India komt dit juist vaak voor, omdat de cultuur heel anders in elkaar zit. Een meisje krijgen is in de beleving van veel Chinese ouders geen pretje. Ze kost vooral geld in plaats van dat ze het oplevert. Dat maakt haar een financiële last. Als gevolg heeft China momenteel een mannenoverschot van 30 miljoen euro.

Vind je het nu wel een geldige reden om een vrouwelijke foetus te doden? Nee? De Nederlandse regering ook niet. Zij hebben China terecht gesteund in het verbieden van de geslachtstest, zodat ouders minder snel zullen kiezen voor abortus omdat ze niet weten of het een jongen of meisje is. En daarmee erkent de Nederlandse regering dat het wel degelijk mogelijk moet zijn om de vrije keuze van ouders te beperken. Je kunt mensen dus wel vertellen dat ze hun kind moeten baren, of ze er nu zin in hebben of niet, aldus de regering. En in Nederland doen we dit eigenlijk allang, vanaf 24 weken, want daarna mag je geen abortus meer plegen. Maar ondanks dat vindt de Nederlandse regering het op eigen bodem prima als mensen ervoor kiezen om na een NIP-test te kiezen voor abortus, wanneer het kind het syndroom van Down blijkt te hebben. Wij dachten overigens dat een klompje cellen geen syndroom kan hebben, maar dat terzijde. Oud-minister Schippers heeft ooit gezegd dat een samenleving zonder kinderen met Down gewoon moet worden geaccepteerd, mocht dit een gevolg zijn van deze tests. En daar heeft het alle schijn van. In veel landen waar deze test al jaren wordt gebruikt, komt vrijwel geen geval meer voor. Maar dat “resultaat” werd niet bereikt door deze afwijking te voorkomen. Nee, het werd bereikt door de bestaande kinderen met dit syndroom gewoonweg te doden voor hun geboorte.

Volledige vrijheid over je eigen lichaam?

Terug naar die vrijheid om met je lichaam te doen wat je zelf wilt. Eén van de meest gehoorde pro-choice argumenten is dat je een vrouw nooit mag vertellen wat ze met haar lichaam moet doen. Zoals je hebt gezien is dit geen goed argument, want een vrouw die van haar 24 weken oude foetus af wil, zal toch echt geen abortus mogen plegen. En in de meeste landen ligt die grens nog een stuk eerder. Er zit dus een beperking op die vrijheid. Zo heb jij ook het recht wel om lekker met je armen te zwaaien, maar is het jou verboden om dit te doen op een manier waarbij je een ander tegen het hoofd slaat. Er moet bepaald worden of de keuze voor abortus geen schending is van de rechten van het ongeboren kind. Naar onze mening is het doden van een (semi-)gezonde foetus altijd verkeerd, behalve als de zwangerschap levensgevaar voor de moeder oplevert. Want jij en ik hebben toch ook recht op onze toekomst? Ben je nu dertig, dan heb je het recht om de veertig te halen, en de vijftig of hoe ver je ook mag komen van de natuur. Waarom zou een ongeboren mens daarin anders zijn? Ook zij ontwikkelt zich naar een nieuwe levensfase toe.

Natuurlijk zijn er gevallen waarin een mens abortus moet kunnen plegen. Denk aan levensgevaar voor de moeder of een zwaar gehandicapte foetus. Maar de overgrote meerderheid van “noodgevallen” zijn sociaaleconomisch van aard. Beëindig je een leven omdat je geen zin hebt om geld uit te geven aan een kind of omdat je partner nog twijfelt? Onthoud: redenen doen er toe.

“Een ander mens in leven houden, jemig wat vervelend”

Dan zijn er nog de mensen die beweren dat de moeder niet verplicht kan worden om een ander mens met haar lichaam in leven te houden. Maar is een baby na de geboorte minder afhankelijk van het lichaam van anderen? Zou het niet spoedig sterven als iedereen inclusief de moeder het kind weigerde te voeden? Kunnen we de moeder op dat moment tot niets verplichten? Natuurlijk wel. Het verwaarlozen van je eigen kinderen is strafbaar en dat is terecht. Waarom moet dat gegeven zich beperken tot na de geboorte? Het kind bestond immers al voor de geboorte. Of we dit kind nu zagen en hoorden of niet. Als artsen een foetus kunnen behandelen als een patiënt (foetale geneeskunde), waar ze zelfs al jaren operaties op kunnen uitvoeren middels invasieve chirurgie, dan kun je toch niet meer spreken van een mens dat eigenlijk niet bestaat of geen rechten heeft?

Gelijkwaardig debat

Deo Volente NL zet zich met artikelen en video’s in voor een gebalanceerd abortusdebat. Op dit moment zie je dat de Westerse cultuur in de greep is van het pro-choice gedachtegoed dat, naar onze mening, geen stand kan houden tegen pro-life argumenten. We zien ook dat er veel aan wordt gedaan om pro-life argumenten uit de samenleving te weren. In plaats daarvan verwoorden pro-choicers vaak liever zelf de standpunten die pro-lifers hebben. Dikwijls wordt dan het beeld neergezet dat er uitsluitend vanuit een religieus, christelijk wereldbeeld wordt gestreden tegen abortus, waarbij pro-lifers zelden verder komen dan het argument: “het mag niet van God!”

Maar zoals je ook hierboven hebt kunnen lezen, is er meestal geen religieus argument te bekennen in een pro-life betoog. Niet omdat we God erbuiten willen houden, maar omdat we ons realiseren dat ons geloof in God geen relevantie kent in het wereldbeeld van de vaak niet-gelovige pro-choicer. Laten we deze beeldvorming daarom doorbreken en het land in trekken, voorzien van de juiste argumenten. Deo Volente NL hoopt op een prettige samenwerking om grote doelen te bereiken binnen de pro-life beweging.

Onze Video’s over Abortus:

Onze Artikelen over Abortus in andere media: