Beschrijft Numeri 5 een
door God opgedragen abortus?
In een eerder artikel hebben we laten zien dat Exodus 21:22 eerder de prolifebeweging helpt dan de mensen die voorstander zijn van abortus. Dit keer zoomen we in op een andere passage waar abortusvoorstanders christenen graag op wijzen.
In Numeri hoofdstuk 5 treffen we de zogenoemde passage van het jaloezieproces. Hierin wordt onder meer gesproken over de achterdocht die zich van een echtgenoot meester kan maken wanneer deze zijn vrouw verdenkt van vreemdgaan. In zo’n situatie kon een man zijn vrouw bij de priester brengen. Die zou een mengsel maken van water en het stof op de vloer van de tabernakel. De vrouw die dit drinkt, na te hebben gezworen dat ze niet is vreemdgegaan, zal door deze drank worden getest. Spreekt ze de waarheid, dan zal het haar niet beschadigen. Maar is ze wel vreemdgegaan, dan zal dit “bittere water” haar “buik doen opzwellen en haar heup doen invallen”.
Sommige voorstanders van abortusrechten willen hierin een abortusritueel zien. Dit zou immers betekenen dat de prolife christen moet toegeven dat zijn of haar eigen God abortussen liet uitvoeren. Maar om tot die conclusie te komen moeten er een aantal verkeerde afslagen worden genomen. We nemen de belangrijkste van deze incorrecte aannames met u door. U kunt desgewenst uw Bijbel openslaan bij Numeri 5:14-28.
“De test met het bittere water zal vaststellen of de vrouw zwanger is”
| Incorrect | Niets in de tekst suggereert dat het drinken van dit water aan het licht zal brengen of de vrouw zwanger is. Dit is waarom:
- Besef allereerst dat een vrouw ook ziek wordt van een abortief drankje als ze niet zwanger is. Het is echter niet het drankje maar God die bepaalt of de vrouw ziek wordt (Numeri 5:21).
- De Schrift spreekt over het opzwellen van haar buik en het invallen van haar heup. Volgens de oude joodse geleerden gaat het om de heup en de buik omdat een schuldige vrouw deze heeft gebruikt bij het vreemdgaan. Er staat niets over een baarmoeder of een miskraam. Ook christelijke Bijbelcommentatoren bevestigen dit, zoals Pulpit met de uitspraak “De organen van zonde zijn de zetel van de plaag”.
- Maar bovenal zegt de tekst letterlijk dat de test zal uitwijzen of de vrouw is vreemdgegaan
(Numeri 5:19-21), niet of ze zwanger is. - En dat is logisch, want vreemdgaan staat niet gelijk aan zwangerschap. Ze kan immers zijn vreemdgegaan zonder zwanger te zijn geraakt. Als dit een “zwangerschapstest” was, zou ze met haar zonde wegkomen als er toevallig geen bevruchting heeft plaatsgevonden.
- En stel dat ze wél zwanger is, betreft dit dan een verwekking van haar minnaar of van haar eigen man? Beide varianten zijn mogelijk. Wanneer dit drankje een abortief middel zou zijn, spreken we dus over de mogelijke abortus van het kind van de rechtmatige echtgenoot. Zou hij zijn vrouw daadwerkelijk naar de priester brengen voor een ritueel dat mogelijk zijn eigen kroost doet sterven?
“Als de vrouw is vreemdgegaan zal het bittere water haar een miskraam geven”
| Incorrect | Niets in de tekst spreekt over een zwangerschap of een miskraam. Dit is waarom:
- Omdat de buik van de vrouw wordt genoemd, nemen sommige mensen aan dat het om de baarmoeder gaat. Maar ook de heup wordt genoemd. Nergens wordt er gesproken over het afbreken van haar zwangerschap of ook maar iets dat lijkt op een miskraam.
- Er staat ook niets over het naar buiten komen van een ongeborene.
Besef ook dat het gevolg van het bittere water bij de schuldige vrouw iets heel anders teweegbrengt dan een abortus. In vers 27 staat: “Haar buik zal opzwellen en haar heup invallen, en die vrouw zal te midden van haar volk tot een vervloeking zijn”. De vrouw zal dus een vervloeking zijn als gevolg van het feit dat haar buik zal opzwellen en haar heup zal invallen. Met andere woorden: deze vrouw zal zichtbaar beschadigd zijn en men zal weten dat dit komt doordat zij deze test niet heeft doorstaan. Wanneer het om een abortus zou gaan, zou de vrouw (als ze het overleeft) na het herstel geen verdere tekenen vertonen die erop wijzen dat zij is vreemdgegaan.
Verderop in deze passage lezen we dat deze schade ook onvruchtbaarheid teweeg zal brengen. Daarbij is ook het vers meteen daarna interessant. Vers 28: “Echter, indien de vrouw zich niet heeft verontreinigd, maar rein is, dan zal zij vrij zijn, en zij zal vruchtbaar blijven.”
Hieruit blijkt dat het niet gaat om het beëindigen van een zwangerschap, maar om het beëindigen van de vruchtbaarheid. En als ze de vrouw onschuldig is, zal het bittere water haar niets doen en blijft ze vruchtbaar.
Concluderend kunnen we stellen dat deze passage een ritueel beschrijft waarmee de priester met Gods leiding kan openbaren of de vrouw is vreemdgegaan. Ze zal in dat geval ziek worden, waarschijnlijk getekend zijn voor het leven en ze zal onvruchtbaar worden. Dit alles zal haar tot de draagster van een zichtbare vloek maken.
Het is niet plausibel om te veronderstellen dat God zich met deze test zou richten op het eventuele ongeboren kind in haar baarmoeder, aangezien een zwangerschap ook van haar rechtmatige echtgenoot kan zijn. Ook wordt er nergens over een baarmoeder gesproken maar over een buik en een heup, oftewel de lichaamsdelen waarmee ze (indien schuldig) is vreemdgegaan.
Tot slot is het goed om te realiseren dat deze tekst een afschrikkende werking dient te hebben. De schande van een gang naar de hogepriester, om daar te moeten liegen over een zonde of deze moeten opbiechten, zal voor velen te groot zijn geweest.
Hiermee kan het argument rondom Numeri 5 en abortus worden verbannen naar het land der fabelen. Er bestaat geen enkele aanleiding om te veronderstellen dat God hiermee een abortus wilde opwekken.