Een lange weg naar de waarheid

“De getuigenis van een Marokkaanse jongeman die ondanks vele muren en
een dikke laag mist toch zijn ogen niet van Jezus kon afhouden”

Een Marokkaanse, vrij jonge bekeerling uit Utrecht en ben Arabisch opgevoed in een zeer strenge islamitische familie. Niet zo zeer streng in de zin dat al mijn tantes en mijn moeder een niqab of een khimaar dragen, maar wel in de zin dat het geloof echt heel essentieel is. Twijfelen is geen optie, teveel vragen stellen word niet geaccepteerd etc. Ik kreeg thuis Quran en Arabische les van mijn vader toen ik nog klein was, naast Arabisch en de Quran leerde mijn vader ons (ik en mijn broertje) het gebed. Alhoewel ik nooit uit mijzelf heb gebeden nadat mijn vader af en toe liet zien hoe het moest, ging ik uiteindelijk er zelf achter en daar begon het met het verdiepen in de islam.

Toen ik zo’n 13/14 jaar was begon ik te verdiepen in de islam, niet zo zeer om erachter te komen welk religie de ware is of waarom de islam de waarheid is maar omdat ik nog erg onwetend was en bijna niks wist over de islam was het tijd om er meer over te weten zodat ik kon leren bidden, veel leren uit lezingen en wist waar ik in ieder geval in geloofde. Toen ik dus aan het zoeken was op het internet naar lezingen kwam ik een lezing tegen van Muhammad Abdul Jabbar over de dag des oordeels. Duurde ongeveer 50 minuten en na het bekijken van de lezing kreeg ik tranen in mijn ogen, niet omdat ik het een heel mooi lezing vond maar omdat ik dacht dat als ik niet snel ging veranderen met mijn leven, de islam serieus nemen, dat het niet goed zal aflopen voor mij na de dood.

Na dat ik de lezing van Muhammad Abdul Jabbar had bekeken begon ik al vrij snel met het leren van het gebed en andere zaken m.b.t. de islam. Al snel kwam het christendom erbij kijken. Het eerste filmpje dat ik had bekeken wat de bekende debat tussen Ahmed Deedat en Jimmy Swaggart over de authenticiteit van de Bijbel. Dat was het startpunt dat ik me ook in het christendom ging verdiepen om christenen te overtuigen van de islam. Dat filmpje trok me zo erg dat ik steeds meer vertrouwen kreeg dat de islam de ware religie van God was en ging meer bewijzen opzoeken dat mijn vertrouwen opbouwde. Denk bijvoorbeeld aan video’s over de ”wetenschappelijke” verzen uit de Quran, Muhammad in de Bijbel, verschil tussen de islam en het christendom, Bijbel en de Quran. Dit allemaal natuurlijk door islamitische sprekers zoals de bekende Zakir Naik, Shabir Allay, Ahmed Deedat etc.

Ik was dus al een beetje begonnen met apologetiek, islam verdedigen en prediken en het christendom weerleggen. Dat deed ik op youtube, facebook pagina’s in het engels, had wel eens gesprekken met christenen buiten die aan het evangeliseren waren en op vele andere websites. Steeds begon ik te radicaliseren, ik keek de film ´Fitna´ van Geert Wilders. Zelf wist ik niet eens dat allen verzen uit de context gehaald was maar ik was het met die verzen eens, uit het niets begon ik steeds meer haat te hebben aan niet-moslims. Ik bekeek documentaires over Al-Qaida, de taliban en andere extremisten. Ik had zoveel respect voor ze wat ze allemaal hadden gedaan, vooral 9/11 vond ik zo’n mooi gebeurtenis. Op dit moment  was ik al ongeveer 16/17 jaar, nog best jong maar had al veel kennis over zowel christendom als islam. Mijn droom was om bij één van de terreurorganisaties lid te worden later, daar streef ik ook naar. Een wereld met alleen moslims, had niks liever gewild.  Ook ik kwam met typische moslimargumenten, de Bijbel is veranderd, Jezus wist het laatste uur niet (Marcus 13:32) , Jezus zei dat zijn Vader groter is dan hij (Joh (14:28), Jezus en Mozes voorspelde Muhammad in vele verzen in de Bijbel, een Evangelie gevonden in Turkije (Barnabus), de zogenaamde wonderen van de islam en de tekenen (Zoals Allah of Muhammad geschreven op planeten of in de vorm van wolken etc), dat de drie eenheid en de kruisiging nergens op sloegen.  In tegendeel voldoet Muhammad juist als een vals profeet in de Bijbel. Dit vers sprak me erg aan aangezien Muhammad ”openbaringen” kreeg van een engel die de Bijbel tegenspreekt;

Galaten 1:8; ”Maar zelfs als wij, of een engel uit de hemel, u een evangelie zouden verkondigen, anders dan wat wij u verkondigd hebben, die zij vervloekt.”

In de tussentijd door de jaren heen verdiepte ik mij elke dag, van school naar huis en gelijk achter de computer om weer te gaan discussiëren of debatten, lezingen of andere filmpjes te bekijken. Elke gebed bad ik in de moskee en mijn hele leven was gericht op de islam met mijn gedachte bij Allah. Totdat ik met echte christelijke apologeten te maken kwam op Youtube, niet tijdens een discussie maar een filmpje waar christenen met een moslim praten die had gebeld naar hun show. Dat was mijn eerste aanraking met christelijke apologeten. Ik had filmpjes bekeken van ze, debatten enzovoort. Maar juist dat ik aan de islam ging twijfelen probeerde ik ze te weerleggen. Ik had contact met grote moslim apologeten via mail, Facebook, Youtube en via hun websites zelf en contact met de christelijke apologeten. Naar mate ik ze steeds probeerde te weerleggen gaf ik het uiteindelijk na een lange tijd op, wie probeerde ik voor de gek te houden? Ik noemde mezelf sinds dien geen moslim meer, niet omdat ik geen moslim meer wou zijn maar omdat ik mezelf niet beschouwde als moslim.

Ik was dus geen moslim en geen christen, ik twijfelde tussen beide religies maar ik bad elke dag naar God toe of hij me wilt leiden naar de waarheid en mij een teken geven wie God werkelijk is. Ik ging meer in het christendom verdiepen dan in de islam. Op hetzelfde moment kreeg ik met DeoVolenteNL  te maken op een discussieforum op Facebook. Waarom weet ik niet, maar ik kwam altijd voor het christendom op. Ik verdedigde het christendom tegen de islam, iets zat dus al in mijn hart. Dit is een lange tijd door gegaan totdat ik met een lid van DeoVolenteNL aan het chatten was op Facebook. We hadden het over een vers in de Bijbel over Jezus toen hij op water liep. Zijn discipelen schrokken en dachten dat het een spook was, op een of andere moment sprak dit vers mij zo erg aan;

Mattheus 14:28-29: ”Petrus antwoordde Hem en zei: Heere, als U het bent, geef mij dan bevel over het water naar U toe te komen. Hij zei: Kom! En Petrus klom uit het schip en liep op het water om bij Jezus te komen.”

Ik weet niet waarom of hoe, maar ik vond het echt zo mooi hoe Jezus antwoordde. ”Kom!”, tot vandaag de dag krijg ik nog zelfs rillingen alleen al op de manier hoe hij Petrus zijn verzoek had beantwoordt. Daarna vroeg hij me of ik geloofde dat Jezus aan het kruis is gegaan voor mij, ik geloofde het eigenlijk al alleen beschouwde ik mezelf niet als een christen maar ik beantwoordde met ”ja”. Toen ik dat had gezegd beantwoordde hij met ”Dan ben je al christen broer”, op dat moment voelde ik een hele rare gevoel in mijn onderbuik, ik begon te glimlachen en kreeg het ineens erg warm en begon ook te zweten. Het deed zelfs pijn in mijn buik. Ik ben direct daarna op het internet gaan zoeken wat er gebeurde tot ik mijn antwoord had gevonden; het was de Heilige Geest. Ook nadat ik bij christenen dit had geïnformeerd zeiden ze precies hetzelfde. Sinds anderhalf jaar geleden ongeveer accepteerde ik dat Jezus niet zomaar een profeet is van God, maar de Zoon van God.