Paulus vs Muhammad (Deel I)

De Roeping

“De eerste pleiter in een rechtszaak schijnt gelijk te hebben, maar de woorden
van de wederpartij werpen pas volledig licht op de zaak.” (Spreuken 18:17)

Introductie

Dit is een reactie op een artikel van een moslim met de titel: “Valt Paulus te vergelijken met de edele profeet?” In het artikel probeert de moslim schrijver aan te tonen wat voor geweldigs Muhammad allemaal gedaan heeft. Daarbij doet hij een poging te bewijzen dat Muhammad een beter mens is geweest dan de apostel Paulus. Dit is een aspect dat ik al eerder met een moslim apologeet genaamd Berkan Kucuk heb besproken op een discussieforum op Facebook. Aangezien de gerefereerde website toebehoort aan een groep waar Berkan Kucuk deel aan heeft en precies dezelfde argumenten in dit artikel aan bod komen als in ons Facebook gesprek, ga ik ervan uit dat dit artikel door Kucuk zelf geschreven is.

En ook toen, in het gesprek op Facebook ,heb ik hem aangegeven dat al deze punten irrelevant zijn wanneer het gaat om wie een beter voorbeeld is voor de mensheid. En natuurlijk zijn de dingen die hij opnoemt een tikkeltje overdreven. Kucuk draagt heel selectief verschillende punten aan die Muhammad positief neerzetten, maar negeert daarbij de berg aan behoorlijk genante dingen die Muhammad geleerd en gedaan heeft als profeet van de Islam. Zaken waardoor Muhammad niet bepaald positief uit de bus komt. Al deze zaken zullen we in de nu volgende vijf artikelen zorgvuldig bespreken.

Wanneer het gaat om wie een beter voorbeeld is voor de mensheid, hebben we te maken met een aantal belangrijke aspecten: integriteit, leer en gedrag op zowel geestelijk vlak als op sociaal vlak. Wanneer wij naar deze aspecten kijken en wij ons afvragen wiens leer, integriteit en vooral geestelijke gesteldheid we willen nabootsen of als leidraad zien voor ons leven, dan komen we een heel sterk contrast tegen in de leer en handelswijzen van de apostel Paulus en Muhammad, die moslims als een profeet zien. Laat staan als we Jezus met Muhammad zouden vergelijken. Vooral op geestelijk vlak moeten we ons afvragen wie in staat is om iemands ziel de juiste voeding te geven en de juiste weg te wijzen. Laten we beginnen met hoe Paulus en Muhammad tot hun bediening zijn geroepen.

Deel I

De roeping van Paulus versus de roeping van Muhammad

Wanneer we kijken naar de roeping van Paulus en Muhammad zien we dat Paulus de gemeente van God in zijn onwetendheid heeft vervolgd. Muhammad stond daarentegen bekend als een nobele persoon bij zijn stam de Quraish. Wanneer we hun roeping bekijken zien we echter een schril contrast tussen de twee. Over de roeping van Paulus (die voor zijn bekering Saulus heette) lezen we in Handelingen 9:1-19:

“En Saulus, nog dreiging en moord blazende tegen de discipelen des Heren, ging naar de hogepriester, en vroeg van hem brieven naar Damascus voor de synagogen, om, als hij mannen en vrouwen, die van die weg waren, zou vinden, hen gevankelijk naar Jeruzalem te brengen. En terwijl hij daarheen op weg was, geschiedde het, toen hij Damascus naderde, dat hem plotseling licht uit de hemel omstraalde; en ter aarde gevallen, hoorde hij een stem tot zich zeggen: Saul, Saul, waarom vervolgt gij Mij? En hij zeide: Wie zijt Gij, Here? En Hij zeide: Ik ben Jezus, die gij vervolgt. Maar sta op en ga de stad binnen en daar zal u gezegd worden, wat gij doen moet. En de mannen, die met hem reisden, stonden sprakeloos, daar zij wel de stem hoorden, maar niemand zagen. En Saulus stond op van de grond en hoewel hij zijn ogen open had, kon hij niets zien, en zij leidden hem bij de hand en brachten hem naar Damascus. En hij kon drie dagen lang niet zien, en hij at of dronk niet. Nu was er te Damascus een discipel, genaamd Ananias; en de Here zeide tot hem in een gezicht: Ananias! En hij zeide: Zie, hier ben ik, Here. En de Here zeide tot hem: Sta op en ga naar de straat, die de Rechte heet, en vraag ten huize van Judas naar iemand uit Tarsus, genaamd Saulus, want zie, hij is in gebed en hij heeft [in een gezicht] een man, genaamd Ananias, zien binnenkomen en hem de handen opleggen, opdat hij weer zien kon. En Ananias antwoordde: Here, ik heb van velen over deze man gehoord, hoeveel kwaad hij uw heiligen te Jeruzalem aangedaan heeft en hier heeft hij volmacht van de overpriesters om allen, die uw naam aanroepen, gevangen te nemen. Maar de Here zeide tot hem: Ga, want deze is Mij een uitverkoren werktuig om mijn naam te brengen voor heidenen en koningen en [de] kinderen Israëls; want Ik zal hem tonen, hoeveel hij lijden moet ter wille van mijn naam. En Ananias ging heen en kwam in het huis, en hij legde hem de handen op en zeide: Saul, broeder, de Here heeft mij gezonden, Jezus, die u verschenen is op de weg, waarlangs gij gekomen zijt, opdat gij weer zoudt zien en met de heilige Geest vervuld worden. En terstond vielen hem als schubben van de ogen en hij kon weer zien, en hij stond op en werd gedoopt; en toen hij voedsel genomen had, werd hij versterkt.”

Dit verhaal is helder: Paulus heeft op weg naar Damascus Jezus zelf ontmoet en is door de verrezen Heer en Heiland Jezus hoogstpersoonlijk aangesteld. Let vooral op vers 15: Paulus is Jezus zijn uitverkoren werktuig om Jezus te verkondigen. Geheel vreedzaam verscheen de Heer aan Paulus, deze vervolger van de christenen, maakte hem duidelijk wat het plan was met hem, vervulde Paulus met de Heilige Geest en maakte hem tot een effectief werktuig, op gelijke hoogte geplaatst als de andere apostelen die met Jezus waren toen hij op aarde rondliep.

Muhammad

Laten we nu gaan kijken naar de roeping van Muhammad. Leest u de overlevering mee of scrol door naar de uitleg:

Narrated ‘Aisha: (the mother of the faithful believers) The commencement of the Divine Inspiration to Allah’s Messenger was in the form of good dreams which came true like bright daylight, and then the love of seclusion was bestowed upon him. He used to go in seclusion in the cave of Hira where he used to worship (Allah alone) continuously for many days before his desire to see his family. He used to take with him the journey food for the stay and then come back to (his wife) Khadija to take his food likewise again till suddenly the Truth descended upon him while he was in the cave of Hira. The angel came to him and asked him to read. The Prophet replied, “I do not know how to read.” The Prophet added, “The angel caught me (forcefully) and pressed me so hard that I could not bear it any more. He then released me and again asked me to read and I replied, ‘I do not know how to read.’ Thereupon he caught me again and pressed me a second time till I could not bear it any more. He then released me and again asked me to read but again I replied, ‘I do not know how to read (or what shall I read)?’ Thereupon he caught me for the third time and pressed me, and then released me and said, ‘Read in the name of your Lord, who has created (all that exists), created man from a clot. Read! And your Lord is the Most Generous.” (96.1, 96.2, 96.3) Then Allah’s Messenger returned with the Inspiration and with his heart beating severely. Then he went to Khadija bint Khuwailid and said, “Cover me! Cover me!” They covered him till his fear was over and after that he told her everything that had happened and said, “I fear that something may happen to me.” Khadija replied, “Never! By Allah, Allah will never disgrace you. You keep good relations with your kith and kin, help the poor and the destitute, serve your guests generously and assist the deserving calamity-afflicted ones.” Khadija then accompanied him to her cousin Waraqa bin Naufal bin Asad bin ‘Abdul ‘Uzza, who, during the pre-Islamic Period became a Christian and used to write the writing with Hebrew letters. He would write from the Gospel in Hebrew as much as Allah wished him to write. He was an old man and had lost his eyesight. Khadija said to Waraqa, “Listen to the story of your nephew, O my cousin!” Waraqa asked, “O my nephew! What have you seen?” Allah’s Messenger described whatever he had seen. Waraqa said, “This is the same one who keeps the secrets (angel Gabriel) whom Allah had sent to Moses. I wish I were young and could live up to the time when your people would turn you out.” Allah’s Messenger asked, “Will they drive me out?” Waraqa replied in the affirmative and said, “Anyone (man) who came with something similar to what you have brought was treated with hostility; and if I should remain alive till the day when you will be turned out then I would support you strongly.” But after a few days Waraqa died and the Divine Inspiration was also paused for a while. Sahih Bukhari Volume 1, Boek 1, Hadith 3

We lazen hier hoe Muhammad in de grot Hira was toen hij zijn eerste inspiratie kreeg en nogal werd toegetakeld door een engel die zichzelf later als Gabriel zou identificeren. Tot drie keer toe wordt hij vastgepakt en fijngeknepen. Muhammad is overstuur en bevangen door angst en vlucht naar zijn toenmalige vrouw Khadija en vraagt haar om hulp. In Bukhari Vol. 6, Boek 60, Hadith 478 staat er: “O Khadija! What is wrong with me? I was afraid that something bad might happen to me.”

Zij brengt hem naar haar neef Waraqa, die een christen zou zijn. Wat Waraqa vervolgens zegt is echter niet waar. Gabriel is niet verschenen aan Mozes en de ervaringen van Mozes en Muhammad waren een wereld van verschil. In de Bijbel, waar Gabriel verschijnt aan mensen die vervolgens angstig worden, doet de engel hen geen kwaad, maar stelt hen juist gerust met de woorden “wees niet bevreesd” (Lukas 1:12-13 en 29-30). Maar Muhammad werd meerdere malen fysiek aangevallen. Het is zelfs zo dat, volgens de Islamitische bronnen, meerdere malen zelfmoord wilde plegen. In Tabari staat het zo beschreven:

He (Muhammad) said: I had been thinking of hurling myself down from a mountain crag, but he appeared to me, as I was thinking about this, and said, “Muhammad, I am Gabriel and you are the Messenger of God.” Then he said, “Recite!” I said, “What shall I recite?” He took me and pressed me three times tightly until I was nearly stifled and was utterly exhausted; then he said: “Recite in the name of your Lord who created,” and I recited it. Then I went to Khadijah and said, “I have been in fear for my life. (Al-Tabari, Volume VI, pagina 68).

Net even een andere volgorde dus. Maar elders in Bukhari staat het als volgt:

But after a few days Waraqa died and the Divine Inspiration was also paused for a while and the Prophet became so sad as we have heard that he intended several times to throw himself from the tops of high mountains and every time he went up the top of a mountain in order to throw himself down, Gabriel would appear before him and say, “O Muhammad! You are indeed Allah’s Messenger in truth” whereupon his heart would become quiet and he would calm down and would return home. And whenever the period of the coming of the inspiration used to become long, he would do as before, but when he used to reach the top of a mountain, Gabriel would appear before him and say to him what he had said before. (Sahih Bukhari Volume 9, Boek 87, Hadith 111)

Conclusie: We lazen hierboven dat Muhammad meerdere keren zelfmoord wilde plegen. We zien wel dat Muhammad steeds gerustgesteld wordt na zo’n zelfmoordpoging, maar vervolgens wil hij wederom zelfmoord plegen. Maar als een engel jou eenmaal geruststelt, dat het allemaal goedkomt met een beetje geduld, dan ga je toch niet nogmaals van een berg proberen te springen?

Al met al klinkt dit als een behoorlijk getraumatiseerde individu. Muhammad vond dit duidelijk een heel onprettige ervaring, kreeg er bovendien behoorlijk van langs en wilde meerdere malen zelfmoord plegen. Als ik dan toch moet kiezen tussen een glorieuze confrontatie met Jezus en een geestelijk pakslaag van een engel, geef mij dan maar de roeping van Paulus boven de roeping van Muhammad. Paulus komt hier voor iedere objectieve lezer veel beter uit de bus dan Muhammad.

Gods Zegen voor een ieder die dit artikel leest. Met dank aan de Heer,
die alle dingen mogelijk maakt

In Jezus Naam

Deo Volente NL