Weerlegging van de 3 Beste Argumenten
tegen het Christendom vanuit de Islam

In het gesprek met moslimapologeten kom je nogal wat argumenten tegen waarbij je je afvraagt of die wel zo goed doordacht zijn. Veelal zijn het argumenten die de positie van de moslims zelf om zeep helpt wanneer je hun argumenten omdraait en diezelfde principes tegen de Islam gebruikt. Want het is nu eenmaal een gegeven en een eeuwenoude debattactiek: Wanneer je een argument gebruikt dat, wanneer toegepast op jouw eigen positie, jouw eigen standpunt ondermijnt dan is jouw argument slecht. Als jij bijvoorbeeld geïnteresseerd bent in de politiek en zegt dat werkelozen niet zouden mogen stemmen terwijl jij zelf werkeloos bent, dan doe je jezelf behoorlijk tekort en neem je jezelf de wind behoorlijk uit de zeilen. Van dien aard is de apologetiek van de Islam.

deel 1
de Inspiratie van de Thora

Op het internet zijn er in Nederland niet veel moslims bezig met apologetiek. Je zal veelal Engelstalige sites zien die zich hiermee bezighouden. Hetzelfde geldt overigens ook voor Christenen. Maar zelden kom je het tegen dat moslims hun, naar eigen zeggen, sterkste argumenten tegen een positie ventileren in een artikel. En natuurlijk, zoals in verreweg de meeste gevallen van de Islamitische apologetiek op het internet, worden deze argumenten gemaakt tegen het Christendom. Dit artikel trok dan ook meteen de aandacht, want zeg nou zelf: drie voor de prijs van een is een aanbieding die weinigen aan hun neus voorbij zouden laten gaan. Dit brengt ons dan ook bij het eerste moslimargument (in het blauw):

“Punt 1; 
Welke Pentateuch is authentiek en geïnspireerd? De Hebreeuwse Pentateuch, De Griekse vertaling, of de Sanmartian versie, die onderling talloze verschillen vertonen. De Griekse vertaling en de Samartiaanse versie hebben 900 overeenkomsten die verschillen met de Hebreeuwse versie. En de Samartiaanse versie heeft 6000 verschillen die verschilt van de Hebreeuwse versie. (Mustafa El Azaami, The history of the Quranic Tekst, 243).

• Deuteronomium 27;4 komt overeen met de Dode Zeerollen en de Samartiaanse Thora en NIET met de Masoretische tekst. Het is een opmerkelijk verschil tussen de Berg Ebal (Masoretische tekst) en de berg Gerizm (Samartiaanse Thora en Dode Zeerollen).
• Mattheus 12:17-18 komt overeen met de Dode Zee-Rollen en de Masoretische versie en NIET met de Septuagint.
• Lukas 4:17-18 komt overeen met de Septuagint en NIET met de Dode Zee-Rollen noch de Masoretische versie
• In Deuteronomium 32;43 staat een toevoeging in de Septuagint, dat niet is opgenomen in de Masoretische tekst.”

Voordat wij deze vraag beantwoorden moeten we ons afvragen wat men onder geinspireerde tekst verstaat. Uiteraard kan er met “geinspireerde tekst” niet bedoeld worden “de tekst die de profeten hebben opgeschreven”, omdat wij die originele teksten niet meer hebben. En dit geldt zowel voor de Bijbel als voor de Koran. Wat er wel mee bedoeld wordt is “de juiste weergave van de geinspireerde tekst die de profeten hebben overgeleverd”. Het is duidelijk dat de Bijbelse auteurs van het nieuwe testament geen beroep deden op de Samaritaanse Pentateuch (SP). Hun citaten kwamen of van de Hebreeuwse Tenach of van de Griekse Septuaginta (LXX). Ook duidelijk is dat een vertaling per definitie geen geinspireerde tekst kan zijn. Het doel van de LXX is dan ook het zo goed mogelijk weergeven van de tekst uit de originele taal waarvan het een vertaling is. Dus blijft de in de originele taal geschreven Hebreeuwse tekst over zoals weergegeven in de Masoretische Tekst (MT) en de Dode Zee Rollen (DZR). Zijn er varianten in de tekst? [1] Tuurlijk. Dat is nu eenmaal inherent aan het handmatig kopieren van een tekst.  Iedere handmatig gekopieerde tekst kent varianten. (en ik herhaal het ook nu weer eens een keer: ook de Koran kent variante lezingen!) Betekent dit dan automatisch dat de tekst dan onbetrouwbaar is? Niet persé.

Het is algemeen bekend dat de profeten de tekst van de Joodse Bijbel in het Hebreeuws/Aramees hebben geschreven en doorgegeven aan de volgende generaties. Dus het Hebreeuws is de basis tekst. De Griekse vertaling van de Joodse Bijbel wordt vaak ook gebruikt in het Nieuwe Testament omdat het nu eenmaal in het Grieks werd geschreven voor de Griekssprekende wereld. Dit is vergelijkbaar met hoe de wetenschappelijke wereld zich vandaag de dag voornamelijk uit in het Engels. De LXX is een oude vertaling/commentaar op de Hebreeuwse tekst. Het geeft weer wat op zijn minst een van de toenmalig Joodse interpretatie van de Hebreeuwse originele tekst is geweest. Zoals gezegd zou het geen schokkend nieuws moeten zijn dat er verschillen zijn tussen de handgeschreven teksten van de DZR en de MT. Welke is de originele lezing? Dat zal of tekst A of tekst B zijn. Er is geen reden te speculeren dat er een andere tekst is dan de tekst die wij hebben.Doen we ook niet bij de Koran wanneer wij daar varianten van de tekst tegenkomen. Zoals de gerenommeerde Bijbelgeleerde Daniel B Wallace zegt: An ounce of evidence is worth a pound of presumption. Met andere woorden: een ons aan bewijs [de tekst die wij hebben] is een pond aan aannames waard [de vermeende tekst waarvan wij het bestaan niet eens weten].

Bijvoorbeeld, wanneer wij kijken naar de Sana’a manuscripten die gevonden zijn in het gelijknamige Yeminitische stadje Sana’a, hetgeen vroege manuscripten zijn en dus vroege lezingen bevatten van de Koran tekst, dan zien we verschillen tussen die teksten en die van de huidige Arabische Koran die door moslims wereldwijd gebruikt worden.[2] Wanneer wij aan moslims vragen, die eerlijk het bewijsmateriaal inzien, wat de originele tekst zou moeten zijn dan zal de moslim geen sluitend bewijs kunnen produceren welke van de twee de originele tekst is, zonder het toepassen van tekst kritiek. Een eerlijke moslim zal moeten toegeven dat hij dat niet zeker weet en zeggen dat het of de huidige tekst is of de tekst van Sana’a. Met andere woorden: De moslim zal niet zeggen dat wellicht een derde, tot nog toe onbekende variant van de tekst de originele tekst zou kunnen zijn. Er is namelijk geen reden om dat aan te nemen dat zo een tekst überhaupt bestaat. Is het mogelijk dat zo’n tekst bestaat? Zeker. Maar is er een reden om zo een onbekende tekst te opperen boven de bestaande tekst? Helemaal niet. De moslim zal juist redeneren dat wij niet zouden moeten speculeren, maar dat wij ons zouden moeten richten naar de teksten die wij reeds hebben. Met andere woorden: de teksten waarvan wij weten dat die bestaan zouden de basis van onze tekstkritiek moeten zijn en niet eventuele onbekende lezingen die misschien wel niet eens bestaan. Zo dus ook met de Bijbel. Indien wij variante lezingen tegenkomen in verschillende bronnen, zij het de DZR, de MT of de LXX, dan zijn die lezingen leidend. Een van de lezingen geeft de originele lezing weer en geen andere onbekende tekst die wij niet bezitten of die misschien wel niet bestaat.

De auteur gaat dan verder met vier specifieke voorbeelden die volgens hem sterk bewijs zijn dat de tekst van de Bijbel niet te vertrouwen is door de verschillen te benadrukken tussen de MT, de DZR, de SP en de LXX. Voordat wij die voorbeelden gaan bekijken staan we even stil bij de inleiding van die vier voorbeelden. Bij de bewering “De Hebreeuwse Pentateuch, De Griekse vertaling, of de Sanmartian versie, die onderling talloze verschillen vertonen. De Griekse vertaling en de Samartiaanse versie hebben 900 overeenkomsten die verschillen met de Hebreeuwse versie. En de Samartiaanse versie heeft 6000 verschillen die verschilt van de Hebreeuwse versie. (Mustafa El Azaami, The history of the Quranic Tekst, 243).”  dient men stilt te staan bij het feit dat de LXX een vertaling/interpretatie is van de Hebreeuwse tekst. Iedereen die een tekst vertaald heeft weet dat men nooit teksten altijd 1 op 1 vertaalt. Vertalers maken vaak gebruik van de literaire vrijheid die zij genieten als vertalers en parafraseren soms ook. Dus verschillen dienen wij in te calculeren. De LXX geeft dus plausibel het Hebreeuwse origineel weer van de tekst waarvan het een vertaling is. Maar ook hier geldt weer de aloude bekende regel die een doorn in het oog van iedere moslimapologeet is: Met al de verschillen tussen de teksten is het een gegeven dat de teksten dezelfde boodschap doorgeven. En niet één tekst, niet de MT, noch de SP, noch de DZR, noch de LXX geven een tekst weer die men zou verwachten van een vermeend originele Islamitische versie van de Thora waarvan moslims nog steeds beweren dat die ergens buiten het zicht van de mensheid rond moet zweven..

Voorbeeld nummer 1: “Deuteronomium 27;4 komt overeen met de Dode Zeerollen en de Samartiaanse Thora en NIET met de Masoretische tekst. Het is een opmerkelijk verschil tussen de Berg Ebal (Masoretische tekst) en de berg Gerizm (Samartiaanse Thora en Dode Zeerollen).“

Er wordt niet gezegd wat overeenkomt met de Samaritaanse Thora. Wellicht bedoelt de auteur dat de LXX overeenkomt met de DZR en de SP? Volgens de auteur is er een “een opmerkelijk verschil tussen de Berg Ebal (Masoretische tekst) en de berg Gerizm [sic] (Samartiaanse Thora en Dode Zeerollen).” Echter wanneer wij de tekst bekijken zien wij dat dit helemaal niet klopt:

De MT heeft Ebal

De LXX heeft Gaibal

De SP heeft Gerizim

De DZR heeft niets!

Omdat de DZR zo oud zijn is de tekst vaak heel gefragmenteerd. Dat betekent dat er op veel plaatsen een gedeelte van de manuscript helaas verloren is gegaan, zij het door beschadiging of simpelweg een onleesbare tekst vanwege verwassen inkt. Van Deut 27:4 heeft in de DZR wel een gedeelte van de tekst het overleefd, maar de precieze plek met de locatie van de berg is vermist. Dus de moslims die dit beweren hebben hun huiswerk niet goed gedaan. Wat Deut 27:4 betreft is het de MT en de LXX die getuigen tegen de SP. Maar zelfs al was dat niet het geval, dan nog hebben we een tekst dat of Ebal of G’rizim aangeeft. Er is geen reden om te denken dat er een andere tekst heeft gestaan dan wat deze teksten aangeven.

Voorbeeld nummer 2:  “Mattheus 12:17-18 komt overeen met de Dode Zee-Rollen en de Masoretische versie en NIET met de Septuagint.”

Wat dit met de Pentateuch te maken heeft is niet helemaal duidelijk. Mattheus 12:17-18 is een citaat uit Jesaja 42. Maar hoe dan ook, dit verschil kan heel makkelijk worden verklaard door het feit dat de LXX niet alleen een vertaling is maar ook een commentaar/interpretatie. Vaak worden verzen niet alleen vertaald in de LXX maar ook geinterpreteerd, wat een historische weergave is van hoe degenen die de tekst vertaald hebben de tekst begrepen. Bovendien zou Mattheus, als Hebreeuwse spreker, bekend zijn geweest met de Hebreeuwse tekst en die tekst zelf vertaald kunnen hebben vanuit het Hebreeuws. Dat doe ik soms ook wel eens als ik vind dat een bestaande vertaling niet helemaal het punt benadrukt dat ik op dat moment wil maken.

Voorbeeld nummer 3: “Lukas 4:17-18 komt overeen met de Septuagint en NIET met de Dode Zee-Rollen noch de Masoretische versie.”

Een nog eenvoudigere uitleg: Lukas citeert uit de LXX, de meest gangbare Griekse vertaling van de Tenach in die tijd. Het is geen geheim dat de auteurs van het Nieuwe Testament (NT) veelvuldig de LXX citeerden, juist om het feit dat zij in het Grieks schreven. De auteurs van het NT namen vaak de tekst die het best de punten weergaven die zij probeerden te maken. Zoals iedereen dat tegenwoordig ook doet wanneer wij de Staten Vertaling citeren in plaats van de NBV omdat die vertaling nu eenmaal het punt van de tekst beter communiceert. Dit punt van de moslims is net zo onzinnig als wanneer een moslim uit de Siregar vertaling citeert en een christen zegt “zijn citaat komt overeen met de Siregar vertaling en niet met de 1924 Arabische Hafs tekst van de Koran” om aan te geven dat er iets mis is met de tekst van de Koran.

Voorbeeld nummer 4: “In Deuteronomium 32;43 staat een toevoeging in de Septuagint, dat niet is opgenomen in de Masoretische tekst.”

Hier geeft de tekst van de DZR hier uitsluitsel: De tekst van de DZR heeft die toevoeging die de LXX heeft namelijk ook. Ironisch genoeg is de tekst van de DZR in dit vers intact gebleven en leest die tekst als volgt:

Rejoice, O heavens, together with him; and bow down to him all you gods, for he will avenge the blood of his sons, and will render vengeance to his enemies, and will recompense those who hate him, and will atone for the land of his people. (Deut 32:43, Dode Zee Rollen)

Hier krijgt de LXX duidelijk bijval van de DZR en dit geeft aan dat het een oude lezing betreft dat een historisch wellicht verder teruggaat dan de MT en de SP. Deze lezing wordt ook kracht bijgezet door het NT, waar dit citaat te vinden is in Hebreeën 1:6. Maar ook hier geldt weer, zoals eerder gezegd, dat één van de aanwezige lezingen waarschijnlijk de originele lezing is.

Punt 1 blijkt geen hout te snijden wanneer het onderworpen wordt aan een kritisch oog. De argumenten blijken makkelijk te beantwoorden. In het volgende deel zullen we de kritiek op het Nieuwe Testament behandelen en kijken of die argumenten gegrond zijn.

Voetnoten

[1] Een variant is iedere plek in de handgeschreven tekst waar er tussen ten minste twee manuscripten een interruptie van de tekst is. Ongeacht hoe klein het verschil is tussen de teksten, het wordt gezien als een variant. In academische kringen wordt zo een interruptie van de tekst ook wel een “corruptie” in de tekst genoemd.

[2]  In deel 3 zal worden aangetoond dat wat moslims, hun geleerden en hun apologeten over de Koran zeggen niet strookt met de werkelijkheid waar de gevonden manuscripten en historische bronnen van de Islam van getuigen.